A letter to lecturer.

*Kadang-kadang aku rasa bukan semua evidence aku boleh ambil sebagai KISAH. Jadi, aku berniat mulai sekarang, selagi aku boleh ambil KISAH, aku pakai. Kalau tak padan dengan keadaan, mungkin tak perlu. Bukan begitu?*

Semalam adalah hari terakhir. Hari terakhir bersama lecturer. Lecturer yang bernama Dr. Abbas.

Beliau sangat baik. Beliau sangat ikhlas. Sometime I feel like he has very very very much knowledge in his brain. He likes reading. Likes all kinds in the field of Psychology. He like to interpret the manner of people in this life. HAHA. Bagus kan beliau? Tak semua orang ada minat macam tuh. Mungkin sebab terikat dengan peribahasa Melayu, "Jangan nak jaga tepi kain orang sangat lah Joyah!". HAHA.

Yang best, beliau suka bercerita sambil buat aksi. Serious, memang tak sempat nak ngantok lah dalam kelas beliau. Aku tak tipu.

Nope! *sambil geleng-geleng kepala*. Kelas UNGS belum habis lagi lah. Cuma ini hari dan hari yang mendatang iaitu besok, Dr. Adil which is another lecturer of my section yang ajar. Yang aku ade cakap aku selalu tak tanye soalan pun bila beliau suruh. HEHE.

So, semalam, hari last dengan Dr. Abbas. He ask us to write something about him on a piece of paper. Something yang membina untuk beliau. Yang beliau boleh guna untuk improve cara mengajar beliau and all.

Tapi. I don't have any idea on that. Tak tahu lah kalau aku memang jenis yang boleh accept anything walaupun benda tuh ade lack on somewhere ker. Tapi aku rasa tak macam tuh lah. Aku cuma rasa, selagi aku selesa dengan sesiapa pun, selagi aku boleh catch his/her word, selagi aku boleh faham dengan sesiapa pun, it just enough for me.

Aku tak suka nak mintak lebih. Nak over-budget. Nak macam-macam lagi lah. Macam ada sesetengah orang, nak lecturer suara kuat lah, nak lecturer lelaki lah, nak lecturer pandai buat lawak lah, nak lecturer yang faham kau lah. Tak perlu lah mintak sampai macam tuh sekali. Ape yang dah dapat tuh, bersyukur lah. Kalau susah nak adapt dengan environment lecturer tuh, it is your responsibility to meet him/her personally ker, because mane lah tau, lain tau bila lectuer treat student dalam kelas as a whole dengan treat personally. Jangan nak malu segan-segan lah jumpa lecturer. Diorang tak makan orang pun. Kalau tak, ape tujuan diorang free kan satu ruang dalam timetable diorang dan isi dengan perkataan 'CONSULTATION HOUR'. Yer dok?

Ishh. Aku melalut jauh dah nie. Dekat mane aku tadi?

Ohh. Aku takde idea nak tulis ape-ape yang membina untuk Dr. Abbas kan, sebab aku rasa dah cukup dah ape yang beliau bagi. Aku faham jer ape beliau ajar. Aku selesa jer dengan cara beliau ajar. Beliau cakap pun jelas jer. Aku yakin sebab aku selalu dapat tempat duduk belakang sekali (orang selalu datang kelas lambat. hehe) pun aku dengar jer suara beliau.

So, aku rasa, aku nak gunakan that piece of paper dengan cara lain. Medium mana lagi yang aku boleh guna untuk express rasa terima kasih aku dekat beliau kan? Facebook? Tak jadi friend beliau pun. Belog? Bukan beliau baca pun. SMS? Nope. Tak sesuai. Email? Banyak lagi email-email penting yang beliau kena baca. Jadi, medium itu tadi mungkin sesuai. Dan seperti di atas lah hasilnya.

Terima kasih Dr. Abbas. Really appreciate you.

I'll always pray for your happiness and blessing from Allah. InsyaAllah.

I like the word that you always say, "GIVE. You will be given more. LOVED. You will be loved more."